کد مطلب:188778 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:154

یزید بن عبدالملک
دوران حكومت عمر بن عبدالعزیز با مرگ مشكوك [1] وی در سال 101 ه به پایان



[ صفحه 189]



رسید. [2] و در ماه رجب همان سال، یزید بن عبدالملك جوانی كه حدود 25 سال از عمرش می گذشت بر مركب خلافت سوار شد و تا سال 105 به حكومت ادامه داد [3] و در سن 29 سالگی [4] در حالی كه چهار سال و یك ماه پادشاهی كرده بود در گذشت. [5] .

یزید شیوه ی عمر بن عبدالعزیز را كنار نهاد و به رسم دیگر امویان، راه عیش و نوش در پیش گرفت.

داستان دلباختگی این جوان بی كفایت و خوشگذران به معشوقه اش (حبابه) مایه ی خفت برای نظام حكومت در جوامع اسلامی و نشانگر عمق فاجعه ی حاكمیت ناصالحان و سبكسران بر سرنوشت توده های مسلمان است!

او پس از مرگ معشوقه اش بدن وی را چندان نگاه داشت كه بوی گند و تعفن از آن ظاهر شد و پس از دفن او با فاصله ای كوتاه مرگ یزید بن عبدالملگ فرا رسید. [6] .

چنین فرمانروای هوسباز و عیش طلبی، خود فرصت رسیدگی به امور را ندارد، بنابراین در پرتو حاكمیت چنین عناصر فاسدی، فرصت طلبان و مفسدان كارها را در دست می گیرند و امور كشور را به دلخواه خود می چرخانند. چنین است كه در دوران حكومت یزید بن عبدالملك، دوباره عناصر فاسد بنی امیه كارگردان خلافت شدند و شدیدترین روش ها را علیه شیعه به كار گرفتند و كینه های كهنه ی خود را با خاندان علی (ع) دوباره آغاز كردند.

گذشته از بنی امیه، شخص یزید بن عبدالملك كه پرورده ی دامان عناد خیز اموی ها بود، عداوت و دشمنی عمیقی نسبت به امام باقر (ع) و خاندان او داشت. [7] .



[ صفحه 190]



خدا، قرآن، پیامبر، اسلام و جامعه ی اسلامی چیزهایی بود كه در قلب و روح یزید بن عبدالملك و همانندهای او هرگز جایی نداشت.

او شیفته ی آواز و آوازه خوان ها بود. مبالغ زیادی را صرف می كرد تا آوازخوانی از شهرهای دیگر نزد او آمده و برایش ترانه بخواند. [8] .


[1] برخي مورخان مرگ عمر بن عبدالعزيز را در نتيجه ي توطئه ي بني اميه عليه او دانسته اند و معتقدند كه به او سم خورانيده شد بر اثر مسموميت جان سپرد؛ زيرا روش او منافع بني اميه را تأمين و تضمين نمي كرد. تاريخ الخلفاء 246.

[2] حياة الحيوان 1 / 100.

[3] تاريخ يعقوبي 314؛ حياة الحيوان 1 / 102؛ تاريخ الخلفاء 247.

[4] برخي گفته اند در سن 37 سالگي مرگ او فرا رسيده است، توجه به سن اين خلفا از آن جهت اهميت دارد كه سستي پايه هاي حكومت و تدبير ايشان و خامي و بي كفايتي آنان را تا اندازه اي حكايت مي كند.

[5] مروج الذهب 3 / 195.

[6] همان، 3 / 199.

[7] اثبات الوصية 154.

[8] مروج الذهب 3 / 197.